A Cité Medieval de Carcassonne dende a Ponte Vella
Río Garona ao seu paso por Toulouse. O porto antigo reconvertido en xardín público e a igrexa de Nosa Señora da Daurade
A Semana Santa deste ano cólleme un tanto despistado e cando quero decatarme do asunto…, os días festivos xa están enriba da data. Malia que hai programados varios voos extraordinarios dende o aeroporto de Santiago, estes están destinados a paquetes turísticos con aloxamento e outros servizos que encarecen bastante a oferta.
Canal Cenral e barcos moliceiros en Aveiro
É esta unha escapada de fin de semana perfecta para ser realizada dende calquera das cidades galegas e tamén para os que habitan a franxa oeste de Castela-León e a franxa norte de Estremadu-ra. E, por suposto, dende as cidades da metade norte de Portugal.
Casas a raias na poboación de Costa Nova
O Pazo do Faramello
A seguinte escapada é unha proposta de medio día moi axeitada para os habitantes do centro de Galicia e, sobre todo, para os que viven na área de influencia da capital galega. Non leva nin quince minutos chegar dende o centro de Santiago de Compostela ata un dos pazos máis suxestivos do noso país: o Pazo do Faramello.
Outro ano escollemos a principal fin de semana do Entroido para pasala en Ourense capital. Xa sabemos que nesas datas toda a provincia ourensá e parte de Galicia están a bulir coas actividades propias do carnaval, pero a espontaneidade da que, tanto en traxes como en actitude, fai gala esta cidade é marabillosa. E ben, o feito de que sexa a miña cidade natal tamén axuda unha chisca.
A festa comeza realmente o Xoves de Compadres, que este ano caeu a un de febreiro, e remata o mércores día catorce co Enterro da Sardiña. Nós chegamos para gozar da noite do venres que é coma unha preparación do que vai chegar un día despois. Unha noite relativamente tranquila sen apertos nin saturación nos locais.
El Sabinar ou bosque de sabinas
O teoricamente hotel máis pequeno do mundo en Las Puntas
A illa máis occidental e meridional das Canarias. A máis pequena en superficie (286 km²) e a menos poboada con pouco máis de 10.000 habitantes. A de máis recente formación como territorio. Tamén, a que ofrece menos posibilidades para chegar ata ela. Unha illa de récords.
As súas praias poden contarse cos dedos das mans. En xeral son calas de difícil acceso nas que o océano Atlántico bate con forza. O que predomina é o cantil difícil e inhóspito formado pola fronte das coladas de lava arrefriadas no seu contacto co mar. A climatoloxía é máis fría e húmida que noutras illas do arquipélago. Malia estar á mesma latitude que o deserto do Sáhara, a cor predominante é a verde. Se comparamos ElHierro con illas como Lanzarote e Fuerteventura constatamos que non teñen nada que ver, coma se estivesen a miles de quilómetros unhas da outra.
O título deste post ten moito de verdade. Vén a conto de que o slogan turístico desta illa é dende hai moitos anos “A Illa Bonita”. E así como hai moitos adxectivos turísticos que non se axustan á realidade, neste caso podo dicir que a realidade da Palma dá máis do que promete.
Son moitos os prexuízos á hora de valorar as sete illas canarias como destino das nosas vacacións. Son ben consideradas cando se anda á procura dun lugar aceptablemente cálido e non lonxe da casa de cada un, un destino cun prezo máis ou menos razoable que nos permita gozar duns días de sol e praia aos que engadir algunha excursión interesante.
Aldea de San Andrés
Saíndo da Casa de Vodas
Vista da cidade dende o miradoiro do Kremlin
Había tempo que desexaba coñecer algo máis de Rusia alén das xa habituais visitas ás cidades de Moscova, San Petersburgo e ás súas correspondentes áreas de influencia. Hai moitos anos tiven a oportunidade de atravesar unha gran parte de país no mítico tren transmongol que une Moscova con Ulán Bátor, a capital de Mongolia, pero esta experiencia limitouse a catro días de contemplar as amplas chairas da estepa rusa, sen tempo para coñecer as cidades en ruta e sen ningún contacto coa poboación local.
Estación de metro de Komsomolskaya
Pode parecer un simple signo de interrogación engadido ao final do titular deste post, pero ese interrogante é unha auténtica declaración de sentimentos de min cara a Rusia. Con isto comezo a pór en dúbida as miñas propias afirmacións feitas nos dous artigos anteriores sobre Moscova. Neles viña defendendo que a capital rusa era unha cidade pouco desexada para o viaxeiro por diversas causas: unha meteoroloxía en xeral moi adversa, a dificultade para entenderse co alfabeto cirílico, a pouca calidade dos seus servizos turísticos e, sobre todo, polo desinterese e frialdade que amosaban os seus habitantes con respecto aos que íamos visitalos.
Palacio de Tsarítsino
Blog personal de Galicia Máxica
