Imos ir por partes. Odio o Nadal. Xa sei que somos unha morea de xente co mesmo sentimento, pero tamén sei que pasamos totalmente desapercibidos no ambiente xeral de celebración. A miña política é fuxir, procurar refuxios de proximidade onde as festas non teñan tanto protagonismo. Pero a cea de Noiteboa e o xantar de Nadal son sagrados. Nun par de ocasións que estiven pola India e xa non lembro onde máis, foi todo un disgusto para a miña nai. E nai non hai máis que unha, e unha nai galega…non che quero contar. Ela xa non está pero deixou en min o desexo de estar cos meus.

Ese día é a miña cita con Celanova. Para os que descoñezan a forma que temos os galegos de poboar o territorio, Celanova é o que chamamos “unha vila”. Non ten moita poboación pero ofrece servizos para a xente do núcleo urbano e ademais para todas as aldeas da súa bisbarra: bancos, bares, tendas, a feira semanal, e os diversos departamentos da Administración para o arranxo de papeis. Dende que inauguraron a autoestrada -é gratuíta!-, está a tan só vinte minutos de Ourense capital, camiño do Parque Natural Serra do Xurés e da fronteira portuguesa por Lobios. Celanova está esmorecendo, pasiño a pasiño; os gobernos municipais non teñen suficiente  coñecemento para darlle vida de novo. Andarán a outras cousas…Como en moitas outras vilas e no rural galego en xeral, a xuventude sae correndo cara ás cidades. Quedan os vellos.

Pero o que moitos non saben, mesmo na capital da provincia, é o atractivo do seu casco urbano. Si, hai un mosteiro que ocupa a metade da superficie da vila, hai unha das igrexas barrocas máis bonitas de Galicia, hai unha capela do século X, San Miguel, que mestura a arte visigoda e mozárabe, está o poboado castrexo de Castromao e a encantadora aldea medieval de Vilanova dos Infantes (ambos a un tiro de pedra do centro de Celanova). Pero sobre todo Celanova ten un agradable conxunto de rúas e prazas. Serían lexión os destinos turísticos que gustarían de ter algún dos recursos de Celanova. Tamén ten as súas desgrazas pero delas non imos falar nesta ocasión.

Por favor, non deixedes que se perdan lugares con tanto encanto pola desidia dos malos gobernos. Invítovos a descubrir Celanova e os seus arredores. E xa de vir, non deixedes de visitar o restaurante do meu sobriño, o Plan C. Coido que o único de Galicia especializado en cogomelos. Ala, xa vos deixo dúas cousas novas para coñecer.