É o noso colega portugués António quen nos mantén informado de todas as novidades que van acontecendo no país veciño. E hai xa algún tempo que viña falando desta nova oferta de turismo de natureza que son os Passadiços do Paiva, unha senda de case nove quilómetros que percorre a marxe esquerda do Paiva, un afluente do río Duero.
O que lle dá carácter a este vieiro é, ademais da súa propia beleza natural, a intervención da man do home para, grazas a pasarelas e escaleiras de madeira, conseguir salva-los desniveis do canón do río Paiva. Algo semellante ao que se fixo en Galicia coa pasarela do río Mao, na Ribeira Sacra ourensá, e coa senda que vai dende Pazos de Arenteiro ao Pozo dos Fumes, no Ribeiro. Pero a obra portuguesa, ademais de estar moi ben feita, supera en moito aos treitos galegos.
Hoxe é día 1 de setembro. Chegamos de Galicia ao Porto o pasado domingo 30 de agosto por esixencias da nosa viaxe ás illas Azores. Este arquipélago será o noso destino durante todo o mes de setembro e as autoridades sanitarias do seu goberno autónomo obrigan a realizar unha proba PCR cun máximo de 72 horas antes da chegada ás illas. Interésanos facer a PCR en Portugal xa que hai laboratorios concertados onde as probas son pagas polo Governo dos Açores e gratuítas para nós.
Facemos o teste o luns 31, deixamos o día 1 para coñecer os pasadizos e voaremos ao día seguinte á illa de Santa Maria sempre que os resultados sexan negativos. Aproveitamos pois o día anterior á nosa saída para achegarnos ata o concello de Arouca no distrito de Aveiro.
No caso de vir dende o Porto, coma nós, hai que contar con polo menos medio día, dúas horas e media para a viaxe de ida e volta e outro tanto para percorre-la senda. Pero non se vén ata aquí para andar ás presas. Se camiñamos devagar, paramos a xantar nalgunha aldea da zona e facemos unha visita á bonita vila de Arouca, contade co día enteiro.
Vindo do Porto a ruta pasa polas poboacións de Santa Maria da Feira, São João da Madeira, Vale de Cambra e Arouca. O tempo estimado de viaxe é de algo máis dunha hora. A medida que nos achegamos ao noso destino a paisaxe vaise facendo máis bonita cunha contorna natural de pequenas montañas que non escatiman en tonalidades de cor verde.
A senda é lineal e pode ser realizada en calquera dos dous sentidos. Os puntos de acceso en ambos extremos son as praias fluviais de Areinho e a de Espiunca (as coordenadas GPS aparecen na web dos Passadiços do Paiva). Nós fixémolo no sentido Areinho-Espiunca ao igual que a maioría das persoas que atopamos no camiño.
Os servizos que se ofertan tanto en Areinho como en Espiunca son básicos e limítanse a simples bares onde tomar un café, aseos e pouco máis. Hai outro bar con baños a medio camiño, preto da área de lecer e praia fluvial de Vau. Pero durante o noso paseo, este último lugar estaba pechado polas restricións da Covid 19 (?).
A entrada nos pasadizos é posible dende as oito ou as nove da mañá, segundo a tempada en que vaiamos percorrelos. A última entrada ten que ser antes das 14:00 h nos meses de inverno, antes das 15:00 h en abril e outubro (unha hora máis tarde en festivos e fin de semana), e antes das 17:00 h de maio a setembro.
Os pasadizos pechan tres horas despois da última entrada permitida xa que o tempo para realizar este percorrido calcúlase en aproximadamente dúas horas e media. Na páxina web pódese descargar o track da ruta pero non é realmente necesario dado que unha vez alí non hai perda ningunha. Passadiços do Paiva abre todos os días do ano.
É totalmente recomendable levar a entrada xa mercada a través da central de reservas da web. Outra posibilidade é acudir directamente á tenda de Turismo de Arouca ou a oficina na praia fluvial de Areinho, pero unicamente hai entradas á venda no caso de non ser superado o límite diario de acceso.
O prezo é de 1 € por persoa en liña (ou 2 € in situ). En tempada alta, do 1 de abril ao 31 de outubro, sobe a 2 € en liña ou 4 € no caso de comprala ao chegar. Os cativos menores de dez anos non pagan entrada.
A ruta está considerada como de dificultade alta polas fortes pendentes e longas escaleiras e non se recomenda para aquelas persoas con mobilidade reducida.
Comezamos a camiñar a media mañá e gozamos de bo tempo e sen temperaturas excesivas. Portugal aínda está a facer unha boa xestión da pandemia e a maioría dos camiñantes van sen máscara. Pequenos grupos de xente nova e parellas son os principais usuarios da senda, case todos portugueses.
O primeiro reto son as escaleiras ascendentes despois de pasa-la ponte de Alvarenga.
Seguimos pola parte alta do canón ata chegar ao que pretende ser dende xa un dos principais atractivos do Portugal rural: a ponte colgante 516 Arouca. A publicidade fala da ponte suspensa peonil máis longa do mundo. O número que aparece no seu nome fai referencia á súa lonxitude de 516 metros.
Os 175 metros de altura sobre o río Paiva convértea nun desafío para os que padecen vertixe. Comezado a construír no mes de maio do 2018 está case a punto para recibir os primeiros clientes.
Vemos operarios facendo axustes na ponte e achegámonos para preguntarlles sobre a data prevista de inauguración. Falan con total seguridade de abrila ao público un mes máis tarde. Pero finalmente, e entendo que pola Covid 19, a ponte 516 Arouca vai ser inaugurada no momento de escribir este post, na última semana do mes de abril do ano 2021.
A ponte admitirá ata 30 persoas ao mesmo tempo. Haberá unha web de reservas que aínda non está operativa no momento de escribir estas liñas. O prezo será de 12 € para os adultos (10 € no caso de estudantes e maiores de 65 anos) e unha tarifa familiar de 30 a 40 € para unha parella con un ou dous menores.
Coa ponte suspensa atrás comezamos un pronunciadísimo descenso por escaleiras de madeira cara ao curso do río Paiva. Mentres baixamos imos contemplando a fervenza das Aguieiras, na outra beira do río á dereita da torre da ponte. Neste época do ano, a finais da tempada estival, o caudal é pouco e a fervenza non loce como acostuma.
Seguimos acompañando o rio ata que chegamos á praia fluvial do Vau onde os camiñantes fan un descanso e nós aproveitamos para tomar un baño. Pouco antes desta área de lecer deixamos á dereita unha nova ponte suspensa pero, neste caso, a escasos metros de altura sobre o río.
Máis adiante asomámonos ao miradoiro da Gola do Salto para ver os rápidos no río formados pola presenza de rochas fracturadas que fan deste treito un lugar perfecto para a práctica de rafting. Evidentemente, nesta época do ano as rochas fican ao descuberto e o pouco caudal fai imposible esta práctica deportiva.
Xa no punto final da Espiunca tomamos algo de beber antes de coller o transporte que nos levará de volta ao noso punto de partida. No momento de chegar non hai ningún taxi dispoñible e temos de esperar unha media hora escasa. O prezo é de 15 € para as seis persoas que formamos o grupo.
De regreso á cidade do Porto facemos unha visita á vila de Arouca. Nestes días Arouca sae acotío nos telexornais das canles portuguesas por acadar unha das taxas máis altas de infectados pola Covid 19.
A primeira paraxe é nas aforas da vila, na tenda-bar de Teixeira Pinto famosa polas especialidades doces típicas da vila como as cavacas, as castanhas doces, as barrigas de freira, as pedras parideiras e, sobre todo, o pão de ló.
A última visita é ao centro da vila. Comezamos polo seu mosteiro (é gratis) considerado como un dos máis ricos de Portugal. Unha das súas prestixiosas hóspedes foi a filla do rei Sancho I, Dona Mafalda, quen lle proporcionou ao mosteiro un gran peso político e económico na rexión a comezos do século XIII.
A ultra-católica Mafalda, coñecida como a raíña santa, foi beatificada e enterrada nun túmulo nunha das capelas da igrexa do mosteiro. A súa urna está feita de ébano decorado con prata e cobre dourado. A santa é obxecto dunha forte devoción local e o seu nome é moi usual entre as mulleres de Arouca.
Pero o que quizais chame máis a nosa atención é o impresionante cadeirado barroco da igrexa. Un total de 104 asentos personalizados repartidos en catro ringleiras e franqueados por tallas douradas con pinturas que narran escenas da vida de San Bernardo e Santa Mafalda.
Cruzamos a praza principal, a Praça Brandao de Vasconcelos, coa capela da Misericordia e a antiga casa do concello de Arouca. Seguimos cara ao norte ata o calvario manierista de Arouca, onde as cruces ascenden lixeiramente por un rochedo que ofrece boas vistas da vila. Aquí vemos un conxunto de cruces, peto de ánimas e un curioso púlpito levantado durante os séculos XVII e XVIII que serve de escenario á Procesión dos Fogaréus na noite do mércores anterior á Pascua.
Durante a visita recibimos un sms que confirma o resultado negativo das nosas PCRs e que nos autoriza a poder voar ao día seguinte á illa de Santa Maria nos Azores. E ese será outro cantar…
Seguro que fue una excursión muy particular y más seguro que pronto vais a ir a estrenar el puente colgante.
Yo, como siempre, muerta de envidia.
Besos y hasta el próximo viaje virtual.
Grazas Rosi. Coido que es a persoa que coñezo máis afeccionada ás viaxes propias e alleas. Bicos dende Galicia
A ponte suspensa abriu ao público no passado dia 3 de Maio de 2021
Obrigado menino. Sempre certo em suas respostas.