Este ano decidimos que as vacacións de verán sexan en pleno outono, do 14 ao 31 de outubro. Moitos menos tempo do acostumado con apenas trece días para o noso destino: Myanmar. Realmente pasaremos dezaoito días fóra da casa pero hai que descontar dúas xornadas para os voos de ida e volta e outros tres días e medio que imos dedicar a troulear na nosa ben querida Bangkok.
É posible que este post non interese a moitos dos lectores desta bitácora se temos en conta que a única finalidade desta viaxe é coñecer de primeira man a poboación de Fjällbacka na costa occidental de Suecia.
Casa do Concello de Estocolmo dende Riddarholmen. Cidade Vella (Gamla Stan)
Estación de metro de Solna Centrum
É esta unha viaxe que comeza na capital sueca e remata en Gotemburgo despois de pasar pola costa occidental de Suecia. O meu desprazamento ata Estocolmo xorde co gallo de encontros profesionais por mor do meu traballo. As visitas a Fjällbacka e a Gotemburgo son puro lecer froito da miña paixón pola obra da escritora sueca Camilla Läckberg.
Seis días de viaxe que principian mal. O meu billete Santiago-Barcelona-Estocolmo coa compañía Vueling resulta estar mal emitido. Teño que regresar dende o aeroporto de Santiago á miña casa sen poder voar ate vinte e catro horas despois. Agora xa tan só teño cinco días por diante.
Este post vai de xogar na casa, dunha viaxe por Galicia. Un percorrido de cinco días que me vai levar dende o Parque Nacional das Illas Atlánticas, en concreto dende as illas de Sálvora e Ons, á franxa cantábrica que vai dende a cidade de Ferrol ata á vila de Ribadeo, xa no límite co Principado de Asturias. Toda unha marabilla e un agasallo da natureza que os galegos temos a sorte de poder gozar.
Despois de pasar uns días no Estado de Amazonas e no de Mato Grosso, sigo o meu itinerario ata a cidade de Brasilia, a capital do país e a sede do goberno do Distrito Federal. O Distrito Federal é a división administrativa de menor superficie do Brasil e o único dos seus vinte e sete territorios que non recibe o nome de estado.
Seica foi o estadista portugués Marqués de Pombal o primeiro en manifestar no século XVIII a necesidade de establecer a capital administrativa da colonia do Brasil nalgún punto do interior afastado da costa atlántica. Logo, a idea foi recollida na Constitución Republicana de finais do século XIX. E o nome “Brasilia” xa fora suxerido polo líder nacionalista José Bonifácio no ano 1821.
Crocodilo (iacaré) no Pantanal Norte do Mato Grosso
Unha nova viaxe ao Brasil e, tamén de novo, por razóns profesionais. Como xa fixen noutras ocasións, aviso de que ninguén tome o meu percorrido como un itinerario a imitar (ou si). A miña intención é que cada un xulgue se o que conto deses lugares os fai ou non interesantes para incluílos nunha vindeira viaxe polo país.
Este ano ando especialmente despistado. Non é ata mediados do mes de marzo, de volta dun concerto do grupo Ojete Calor en Valencia, que me decato de que as vacacións de Semana Santa chegarán en moi pouco tempo e de que aínda non teño ningunha viaxe programada.
Consulto os voos dende Santiago de Compostela e dende os outros aeroportos galegos para esas datas e atopo que a oferta é escasa e cara. En Galicia aínda temos poucos voos de reforzo en Semana Santa e hai que reservalos con moito tempo no caso de querer pagar un prezo axeitado.
Consulto tamén as ofertas do veciño aeroporto portugués do Porto e atopo prezos moi interesantes para voar a Málaga coa compañía EasyJet. É aí cando tomo a decisión de pasa-las vacacións nesa cidade, a segunda poboación andaluza polo número de habitantes e un dos principais destinos urbanos do sur de España.
Para principiar quizais debería explicar o significado da palabra “Balcáns”, un termo que serve para designar varias realidades.
Por unha parte, é o nome dunha cordilleira que se estende ao longo de 560 quilómetros en paralelo ao río Danubio. De feito, este río separa a cordilleira dos Cárpatos, ao norte, da súa prolongación natural ao sur que son os Balcáns. En xeral, os seus cumios non superan os 1.000 metros de altura e o seu punto máximo é o monte Rila (Bulgaria) con 2.925 metros sobre o nivel do mar.