Representación de Ben-Hur no Teatro de Mérida
Esta viaxe estaba cantada despois da nosa escapada de hai dous anos ao Festival de Teatro de Almagro. Había que repetir e pronto. A fórmula de viaxar por España co gallo da asistencia a algún dos numerosos festivais de teatro que se celebran durante a tempada estival parécenos perfecta para coñecer mellor o noso país.
O nome de cidades e lugares poden mudar moito da súa lingua orixinal con respecto a como as denominamos en castelán ou galego. Isto é o que acontece na seguinte cidade en ser visitada neste itinerario que, por motivos profesionais, me leva de Austria a Alemaña pasando por Polonia. Os viaxeiros que veñan procurando a cidade de Ratisbona poden pasar de longo se descoñecen que as indicacións de sinais e letreiros farán referencia a Regensburg, xa que este é o topónimo xermano, e polo tanto o válido, do que nós coñecemos como Ratisbona.
Paseo lateral do edificio da Glorieta no complexo do Palacio de Schönbrunn
Chego a Viena un xoves á última hora da mañá e non saio cara a Varsovia ata o luns ao mediodía. Pero se teño que descontar todas as horas ocupadas polo meu labor profesional, o tempo libre que poido dedicar a visita-la cidade limítase a unha xornada e media.
Non é moito, mais ben diría que moi pouco para todo o que ten que ofrecer Viena. Unha xornada e media movéndome ás présas dá para coñecer a inmensa zona antiga da cidade e visitar algún dos seus monumentos principais, tamén para achegarme ao Palacio de Schönbrunn e pasear polos seus xardíns, coñecer os tres edificios ideados polo artista austríaco Hundertwasser e, finalmente, pasar un par de horas de lecer no afamado Parque de Atraccións Prater.
A Cité Medieval de Carcassonne dende a Ponte Vella
Río Garona ao seu paso por Toulouse. O porto antigo reconvertido en xardín público e a igrexa de Nosa Señora da Daurade
A Semana Santa deste ano cólleme un tanto despistado e cando quero decatarme do asunto…, os días festivos xa están enriba da data. Malia que hai programados varios voos extraordinarios dende o aeroporto de Santiago, estes están destinados a paquetes turísticos con aloxamento e outros servizos que encarecen bastante a oferta.
Vida nocturna e concertos en CARMO´81, na rúa do mesmo nome
Tiña que estar placidamente relaxado nas praias das illas caribeñas de San Andrés e Providencia como premio a días previos de traballo en Medellín, Cali e Bogotá. Tiña que estar en medio do mar, en territorio colombiano pero, curiosamente, situado fronte ás costas de Nicaragua.
Pero Avianca, a que foi durante moitos anos a compañía aérea bandeira de Colombia, non quixo. Estamos nas últimas semanas do mes de outubro e a folga de pilotos desta aeroliña xa é a mais duradeira da historia da aviación mundial. As negociacións entre a Asociación Colombiana de Aviadores Civiles e os directivos de Avianca levan un mes enquistadas con miles de voos cancelados e moitos máis miles de pasaxeiros deixados en terra.
Como xa manifestei en repetidas ocasións, son un namorado das escapadas de inverno. Nesa época do ano é cando os lugares mostran a súa esencia nun estado máis puro. O que se perde polo peche de servizos por fóra de tempada ou por falta de animación, gáñase en tranquilidade, en mellores prezos e na sensación de estar a ver as cousas coma realmente son. É por esa razón que todos os anos tentamos facer dúas escapadas invernais, unha por España e outra por Europa, ademais de múltiples, pero curtas, escapadas por Galicia.
Vistas de Picos de Europa dende o mosteiro de Santo Toribio de Liébana
Este ano é Bruno quen decide que o noso destino sexa Cantabria. Eu xa tiven varias oportunidades de visitar esta rexión e nesta ocasión nin sequera a barallaba como unha posibilidade. Tiña outros destinos en mente como as bisbarras do sur da provincia de Salamanca ou a Serra de Grazalema, entre Cádiz e Málaga, ou a propia cidade de Málaga que está a beneficiarse de importantes investimentos para mellorar a súa oferta. Pero Bruno nunca estivo en Cantabria e, pola miña parte, …a quén non lle peta volver a unha Comunidade que promete unha boa oferta de natureza ademais de vilas e aldeas entre as mellor conservadas de España?
Castelo de Pambre dende o camiño que vén do Hotel Río Pambre
Tapa de sartego en Vilar de Donas
Para aqueles que non dominen a lingua deste confín da terra, o titular deste post pode facerlles lembrar aquel famoso poema do escritor Manuel Machado titulado “Castilla”, sobre a figura do Cid Campeador, que di literalmente “Por la terrible estepa castellana, al destierro, con doce de los suyos -polvo, sudor y hierro- el Cid cabalga”.
Pero nada máis lonxe da miña intención. Por aquí non son habituais as estepas e nin sequera os terreos poeirentos. Como moitos saberedes, polbo é a palabra axeitada en galego para definir o molusco cefalópodos que tanto nos gusta comer por este recuncho da Península Ibérica. E camiño…, o camiño con maiúscula en Galicia: o Camiño de Santiago (neste caso concreto, o Camiño Francés).
Cadaleito na igrexa de Sobrado
O titular deste post non pretende ser ofensivo, é simplemente que non se me ocorría outro máis preciso e, ao mesmo tempo, reflicte bastante ben a personalidade do noso destino. Vouvos propoñer unha escapada curta de dous días polos concellos de Vilasantar, Boimorto, Toques, Sobrado e Friol. Dúas provincias, A Coruña e Lugo, e varias comarcas diferentes sen un elemento identificador que lles dea unidade. Estamos en terras de interior sen accidentes xeográficos salientables que poidan ser unha referencia en Galicia, terras de chairas e pequenos outeiros que acadan altitudes máximas de preto de 800 m na Serra do Careón. É posible que o anonimato destas terras mude nos próximos anos por mor da declaración no pasado ano 2015 do Camiño de Santiago do Norte como Patrimonio da Humanidade por parte da Unesco. Sen dúbida este itinerario que pasa polos concellos de Friol, Sobrado e Boimorto, aos que engadir unha posible derivación cara ao Camiño de Santiago Francés por Toques, vai incrementar notablemente o número de peregrinos que atravesan estas terras.
Fortaleza de San Paio de Narla