Isla de Chiloé ou como sentir Galicia en Nueva Galicia

Hai dous anos e medio, durante unha travesía en barco dende Puerto Natales ata Puerto Montt, pasei a carón da illa de Chiloé, na Patagonia chilena, e escoitei “esa chamada” que transmiten algúns destinos especiais. Naquel momento, ollando as súas costas, sentín que había algún tipo de conexión entre aquela terra e a miña persoa. Esta primeira impresión viríase confirmar cando os meus compañeiros de navegación me recomendaron  con moita insistencia que volvese con máis tempo e non deixase de visitar ese bonito recuncho de Chile.

Xa na casa e lendo sobre Chiloé descubrín que o seu primeiro nome, aínda que nunca oficial, foi Nueva Galicia. As razóns para escoller este nome parecen de peso xa que, por unha parte, os primeiros exploradores deste territorio consideraron que a paisaxe era moi parecida á galega e, por outra, o Gobernador de Chile nese momento, Rodrigo de Quiroga, era de orixe galaica.

Puente del Alma

Puente del Alma

Distrito Palafítico de Pedro Montt en Castro

Distrito Palafítico de Pedro Montt en Castro

Seguir lendo

Valparaíso e Concepción – Chile asomado ao Pacífico

A primeira xornada de chegada a Chile foi esgotadora por mor do gran atraso no meu voo procedente de Bos Aires. Aterro en Santiago de Chile e vou directamente á cama.

Zona administrativa en Concepción

Zona administrativa en Concepción

VALPARAÍSO

Á mañá seguinte quedo no hall do hotel co meu amigo José Manuel, outro cidadán do mundo que se ofreceu para facer ao mesmo tempo de condutor e guía e levarme de visita á costa pacífica, ás cidades de Valparaíso e Viña del Mar. José Manuel é un madrileño de alma galega que vive dende hai catro anos en SDC e non deixa de aproveitar calquera ocasión para manter o seu nexo con Galicia. Saímos ás nove da mañá para percorrer en hora e media de viaxe por autoestrada os 120 quilómetros que separan SDC do Pacífico.

Funicular en Valparaíso

Funicular en Valparaíso

Seguir lendo

Polos canais magallánicos

A cita é á noitiña do día 17 na estación de autobuses de Punta Arenas para trasladarnos e embarcar nun simple dique no centro de Puerto Natales. Breve xuntanza coa tripulación para seguir instrucións de salvamento e… a durmir. O barco levantará áncoras ás sete da mañá con marea alta. Pola noite van entrando os camións de mercadorías, que son realmente a xustificación desta liña marítima de escaso transporte de pasaxeiros. Por diante 1.600 km ata Puerto Montt, cunha única parada en Puerto Edén, unha viliña na metade dun fiorde habitado por tan só 300 descendentes de indíxenas kawésqar dedicados á explotación de cholgas, especie de mexillóns xigantes.

Vila de Puerto Edén vista dende o barco

Seguir lendo

A outra Fin do Mundo

IMG_9264Ufff!! Por fin remato o traballo e comezo unha nova semana de vacacións. O traballar provócame ansiedade. Como envexo os que necesitan traballar para se sentiren realizados! Eu non me realizo para nada, o meu estado natural é moverme sen présa e improvisar segundo o corpo demanda.

Na miña primeira visita a Chile quixen coñecer as dúas iconas que atraen á maioría de turistas que visitan o país: o deserto de Atacama, o máis árido do mundo, e a insólita e afastada Isla de Pascua, a seis horas en avión dende Santiago de Chile. Nesta ocasión decido que é o momento de viaxar ó extremo sur: Patagonia, Tierra de Fuego, Cabo de Hornos, estreito de Magallanes… nomes míticos que evocan grandes espazos de aventura. Espazos poboados por tribos indíxenas, onde os españois tiveron pouca presenza; espazos que non comezaron a ser coñecidos ata as expedicións inglesas do século XIX. Fareime acompañar do libro Cara ós confíns do Mundo, do escritor Harry Thompson, unha entretida novela que me axuda a interpretar a historia recente desta última fronteira. Grazas Gabi polo teu agasallo! Axúdame a pasar as horas mortas de navegación.
Despois dun voo de tres horas e media comezo a ver pola fiestra do avión unha superficie chá, escasa de vexetación e batida polos ventos. Estou en Punta Arenas pero ben podía ser Islandia. A sensación é moi semellante. O lugar, a luz, o aire, transmítenme boas impresións.

Seguir lendo

Santiago de Chile, a capital seria

O meu traballo lévame ó país hispano máis próspero do Cono Sur: Chile. Sobrevoamos a Cordillera que o separa da Arxentina, pero desta vez non sentimos as habituais turbulencias que se xeran enriba destas montañas. Unha vez en terra comezo a percibir as grandes diferenzas co Uruguai. IMG_9228

Santiago de Chile estase a converter nunha gran capital, non hai dúbida, pero aínda ten que solucionar algún dos seus problemas: bolsas de pobreza, elevada contaminación do aire que se respira e graves problemas no transporte colectivo. O venres 14 Santiago amence totalmente paralizada por colapso total no seu sistema de metro; os buses e taxis non conseguen dar resposta ós miles de cidadáns tirados nas rúas e totalmente imposibilitados de chegar ó seu traballo. Parece ser que xa é o terceiro problema grave que sofren nos últimos meses.

Seguir lendo