Saigón foi unha cidade mítica, polo menos para min. Non pola súa historia ou polos seus atractivos senón por estar continuamente nos medios de comunicación durante a miña infancia e adolescencia. Non me lembro exactamente das imaxes que saían na televisión durante a guerra de Vietnam pero a miña mente foi configurando unha cidade esaxeradamente caótica e asiática, moi asiática. Tamén puideron influír as películas americanas e a súa visión negativa dunha cidade que representaba a perda da guerra. Por suposto que a esta altura da viaxe xa sabía que a realidade de Cidade Ho Chi Minh non coincidía exactamente coas miñas imaxes, pero aínda así viaxaba coa esperanza de atopar algún testemuño do vello Saigón.
Edificio do Comité do Pobo.
