Goiás Velho (Cidade de Goiás)
Capela de São Benedito na Praia dos Carneiros
Illa Fernando de Noronha
Como algunhas das miñas viaxes, esta tamén comeza por mor do meu traballo. Unha intensa viaxe de negocios que me levará dende São Paulo a cidades do sur do Brasil (Porto Alegre), do centro (Goiânia) e do nordés (Recife).
Olinda
Camiño da Praia de Canoa Quebrada
Como noutras ocasións, teño que comezar este post facendo unha aclaración sobre as diferentes viaxes que realizo ao longo do ano. Algunhas son de lecer e, polo tanto, son itinerarios moi pensados para poder ver todos aqueles lugares de cada país que son do meu interese. Outras son viaxes por razóns profesionais nas que aproveito o tempo libre para coñecer os lugares visitados. A esas viaxes tamén podo engadir días suplementarios e pola miña conta, ben para ter tempo dabondo na cidade visitada ou ben para poder achegarme a algún destino próximo.
El Sabinar ou bosque de sabinas
O teoricamente hotel máis pequeno do mundo en Las Puntas
A illa máis occidental e meridional das Canarias. A máis pequena en superficie (286 km²) e a menos poboada con pouco máis de 10.000 habitantes. A de máis recente formación como territorio. Tamén, a que ofrece menos posibilidades para chegar ata ela. Unha illa de récords.
As súas praias poden contarse cos dedos das mans. En xeral son calas de difícil acceso nas que o océano Atlántico bate con forza. O que predomina é o cantil difícil e inhóspito formado pola fronte das coladas de lava arrefriadas no seu contacto co mar. A climatoloxía é máis fría e húmida que noutras illas do arquipélago. Malia estar á mesma latitude que o deserto do Sáhara, a cor predominante é a verde. Se comparamos ElHierro con illas como Lanzarote e Fuerteventura constatamos que non teñen nada que ver, coma se estivesen a miles de quilómetros unhas da outra.
O título deste post ten moito de verdade. Vén a conto de que o slogan turístico desta illa é dende hai moitos anos “A Illa Bonita”. E así como hai moitos adxectivos turísticos que non se axustan á realidade, neste caso podo dicir que a realidade da Palma dá máis do que promete.
Son moitos os prexuízos á hora de valorar as sete illas canarias como destino das nosas vacacións. Son ben consideradas cando se anda á procura dun lugar aceptablemente cálido e non lonxe da casa de cada un, un destino cun prezo máis ou menos razoable que nos permita gozar duns días de sol e praia aos que engadir algunha excursión interesante.
Aldea de San Andrés
Carruaxes que levan a turistas dende Zakopane ata o teleférico de Kasprowy Wierch
Senda dos cumios en Kasprowy Wierch
Estou de percorrido por Polonia, dende Opole a Lublin pasando por varias cidades como Katowice, Zamość e o Santuario católico de Częstochowa (ver máis información no link cidades polacas). No medio de tanto destino urbano decido facer unha escapada ao Parque Nacional Tatra, unha das principais áreas naturais de Polonia e Eslovaquia. O meu destino é a pequena cidade de Zakopane, sede da parte polaca do Parque Nacional e base perfecta para facer escapadas aos Montes Tatras e a outros atractivos da rexión.
Vistas dende o salón do Hotel Piornedo
Pallozas en Piornedo
Os Ancares é o nome da serra que se estende por unha zona limítrofe entre as provincias de Lugo e León. En concreto e na súa parte galega, polos concellos de Cervantes, Navia de Suarna e Becerreá. Os Ancares son tamén un LIC, un Lugar de Importancia Comunitaria, con certo nivel de protección medioambiental (máis sobre o papel que na realidade) que se distribúe case ao 50% entre as dúas provincias mencionadas.
Castelo de Pambre dende o camiño que vén do Hotel Río Pambre
Tapa de sartego en Vilar de Donas
Para aqueles que non dominen a lingua deste confín da terra, o titular deste post pode facerlles lembrar aquel famoso poema do escritor Manuel Machado titulado “Castilla”, sobre a figura do Cid Campeador, que di literalmente “Por la terrible estepa castellana, al destierro, con doce de los suyos -polvo, sudor y hierro- el Cid cabalga”.
Pero nada máis lonxe da miña intención. Por aquí non son habituais as estepas e nin sequera os terreos poeirentos. Como moitos saberedes, polbo é a palabra axeitada en galego para definir o molusco cefalópodos que tanto nos gusta comer por este recuncho da Península Ibérica. E camiño…, o camiño con maiúscula en Galicia: o Camiño de Santiago (neste caso concreto, o Camiño Francés).
Comezo este post recoñecendo a miña preguiza á hora de manter ao día o meu blog. O inverno e a primavera foron intensos tanto por mor do meu traballo coma polos moitos compromisos persoais, e estas narracións viaxeiras foron quedando esquecidas á espera de mellores tempos.
Ben, amigos, os tempos son chegados e retomo o ritmo coa viaxe do pasado Nadal ás illas de Cabo Verde. A partir de agora prometo ir máis lixeiro e nos próximos días recibiredes unha chea de anécdotas viaxeiras.
Camiño da Praia de Varandinha
Despois das illas de Santo Antão e São Vicente dirixímonos cara á de Boavista, clasificada tanto no grupo de illas de praia (xunto con Maio e Sal) como no das illas de Barlovento. Boavista ten un dos aeroportos máis activos do arquipélago conxuntamente co de Sal, São Vicente e Santiago; a diferenza entre eles estriba no tipo de tráfico que reciben. Mentres os aeroportos de São Vicente e de Santiago son hubs de voos domésticos e internacionais (Amsterdam, París, Lisboa, Dakar, Bissau, Fortaleza e Recife en Brasil) para dar servizo aos emigrantes caboverdianos espallados polo mundo e a aqueles viaxeiros individuais que prefiren descubri-las illas por si mesmos, Boavista e Sal son terminais especializadas en voos de compañías chárter con procedencias europeas tan variadas como Lyon, Colonia ou Manchester e centradas en pasaxeiros que veñen a gozar dunhas vacacións exclusivamente de sol e praia.
