Un día nos Passadiços do Paiva

Passadiços do Paiva
A nova ponte suspensa 516 Arouca

É o noso colega portugués António quen nos mantén informado de todas as novidades que van acontecendo no país veciño. E hai xa algún tempo que viña falando desta nova oferta de turismo de natureza que son os Passadiços do Paiva, unha senda de case nove quilómetros que percorre a marxe esquerda do Paiva, un afluente do río Duero.

O que lle dá carácter a este vieiro é, ademais da súa propia beleza natural, a intervención da man do home para, grazas a pasarelas e escaleiras de madeira, conseguir salva-los desniveis do canón do río Paiva. Algo semellante ao que se fixo en Galicia coa pasarela do río Mao, na Ribeira Sacra ourensá, e coa senda que vai dende Pazos de Arenteiro ao Pozo dos Fumes, no Ribeiro. Pero a obra portuguesa, ademais de estar moi ben feita, supera en moito aos treitos galegos.

Seguir lendo

Vieiros no mar de Galicia

Hoxe falo de novo de Galicia e desa beleza que ás veces non somos quen de percibir. Idealizamos paisaxes e destinos que fican lonxe da casa sen decatarnos de que xa vivimos nunha terra bendicida polos deuses, unha terra que ten moito para ofrecer.

Faro de Cabo Home e Costa da Vela

Malia que o estado das nosas sendas non sempre é o mellor e que aos concellos e institucións locais aínda lles custa entender que as instalacións hai que mantelas, Galicia é de seu un espazo perfecto para a práctica sendeirista. De feito, as nosas aldeas adoitaban estar unidas entre elas por unha rede de vereas e carreiros, sendas ao fin e ao cabo, que facilitaban a comunicación.

Ponte a camiñar por Galicia e non será difícil que atopes algún miradoiro, cruceiro, hórreo, fonte, lavadoiro, peto de ánimas, capela e outros elementos patrimoniais da arquitectura popular galega. E case sempre en contornas paisaxísticas que alentan a seguir un pouco máis. Camiñar por Galicia é todo un pracer e unha experiencia vivificadora ao alcance de todo o mundo. E moitas veces de balde!

Seguir lendo

Brasil – Do París dos trópicos ao Centro Xeodésico de América do Sur

O lendario Teatro de Manaus

Crocodilo (iacaré) no Pantanal Norte do Mato Grosso

Unha nova viaxe ao Brasil e, tamén de novo, por razóns profesionais. Como xa fixen noutras ocasións, aviso de que ninguén tome o meu percorrido como un itinerario a imitar (ou si). A miña intención é que cada un xulgue se o que conto deses lugares os fai ou non interesantes para incluílos nunha vindeira viaxe polo país.

Seguir lendo

En coche polo Reino no Ceo (Lesoto)

No camiño a Katse Dam,mozos arroupados coas típicas mantas de Lesoto

Na cova de Motouleng, preto de Clarens (Suráfrica)

Lesoto é a primeira paraxe dunhas vacacións de verán que nos van levar por tres países do sur do continente africano.

Cando comentabamos cos amigos e coñecidos os destinos escollidos para este ano, todos sabían situar Namibia e Suráfrica no mapa. As dúbidas chegaban no intre de nomear Lesoto. Unha illa? (ehhh?) Unha rexión de Suráfrica? E moitos quedaban sorprendidos cando explicabamos que estabamos a falar dun país soberano, dun reino que soubo manter bastante ben a súa independencia malia funcionar coma un protectorado británico durante case un século (1868-1966).

Seguir lendo

Coñecendo Galicia – O Carme na Illa

O barco coa imaxe da Virxe durante a procesión do Carme

O post de hoxe vai ser curto. Quero falar dunha festividade de grande arraigamento e tradición en toda a Galicia costeira: a Festa da Virxe do Carme. Nosa Señora do Monte Carmelo – así é o seu nome menos popular – é unha das múltiples advocacións da Virxe María e unha figura de moita veneración á que se rende culto por toda a franxa marítima da nosa terra.

A Virxe do Carme non só é protectora de aldeas, vilas e cidades (case cen en toda España), é tamén a padroa do mar e dos homes do mar: pescadores, mariñeiros e mariños que forman parte da Armada Española.

Seguir lendo

Kazán – A capital dos tártaros

Saíndo da Casa de Vodas

Vista da cidade dende o miradoiro do Kremlin

Había tempo que desexaba coñecer algo máis de Rusia alén das xa habituais visitas ás cidades de Moscova, San Petersburgo e ás súas correspondentes áreas de influencia. Hai moitos anos tiven a oportunidade de atravesar unha gran parte de país no mítico tren transmongol que une Moscova con Ulán Bátor, a capital de Mongolia, pero esta experiencia limitouse a catro días de contemplar as amplas chairas da estepa rusa, sen tempo para coñecer as cidades en ruta e sen ningún contacto coa poboación local.

Seguir lendo