Isla de Chiloé ou como sentir Galicia en Nueva Galicia

Hai dous anos e medio, durante unha travesía en barco dende Puerto Natales ata Puerto Montt, pasei a carón da illa de Chiloé, na Patagonia chilena, e escoitei “esa chamada” que transmiten algúns destinos especiais. Naquel momento, ollando as súas costas, sentín que había algún tipo de conexión entre aquela terra e a miña persoa. Esta primeira impresión viríase confirmar cando os meus compañeiros de navegación me recomendaron  con moita insistencia que volvese con máis tempo e non deixase de visitar ese bonito recuncho de Chile.

Xa na casa e lendo sobre Chiloé descubrín que o seu primeiro nome, aínda que nunca oficial, foi Nueva Galicia. As razóns para escoller este nome parecen de peso xa que, por unha parte, os primeiros exploradores deste territorio consideraron que a paisaxe era moi parecida á galega e, por outra, o Gobernador de Chile nese momento, Rodrigo de Quiroga, era de orixe galaica.

Puente del Alma

Puente del Alma

Distrito Palafítico de Pedro Montt en Castro

Distrito Palafítico de Pedro Montt en Castro

Seguir lendo

De Paracas a Nasca polo deserto peruano

Saímos no primeiro voo da mañá Cajamarca-Lima da compañía LC Perú. O voo é puntual e aterramos no aeroporto limeño en menos dunha hora. Despois de recoller as maletas tomamos un taxi (previo regateo) para que nos achegue á estación de autobuses da empresa Flores que comunica Lima e Pisco cada 20 minutos. Tamén hai outras compañías que fan este mesmo percorrido con abundantes frecuencias ao longo do día.

Reserva Nacional de Paracas

Reserva Nacional de Paracas

Atravesar Lima en hora punta da mañá cun taxista inexperto fainos demorar máis dunha hora no traxecto. Chegamos ao mostrador de Flores cinco minutos antes da saída do seguinte bus e abordámolo con dirección a Pisco. Pisco, unha pequena e pouco interesante cidade destruída durante o terremoto do ano 2007, non é o noso destino final. Dende alí deberemos tomar un colectivo ou un taxi que nos achegue á vila de El Chaco (mal chamada Paracas pero máis coñecida por este nome) que será o noso punto de partida para visitar a Reserva Nacional de Paracas e as veciñas Islas Ballestas.

Oasis de Huacachina

Oasis de Huacachina

Seguir lendo

Baía de Halong – O Dragón Descendente que marabilla á Natureza

Toda viaxe ten o seu cénit. E Halong é sen dúbida “o momento” en Vietnam. Sorprendeunos que dende Hanoi houbera viaxes no día para visitar esta incrible baía con máis de 2000 illas. Entre as tres horas de ida e as tres de volta para percorrer os 170 km que separan Hanoi da baía de Halong apenas queda tempo para dar unha voltiña. Tamén nos sorprendeu que no mellor dos casos a maioría de viaxeiros se conforme cunha excursión de dous días/unha noite na que se dedican menos de 24 horas (e soamente seis horas de navegación) a, para min, baía máis bonita do mundo. Como sempre, haberá quen diga que hai un exceso de explotación turística ou demasiado lixo flotando na auga. Verdade. Non son eu quen de discutilo. Pero, que importa? Esa especie de disparate creativo realizado pola natureza non pode ser cuestionado con argumentos tan superficiais. Non é Venecia unha auténtica beleza a pesar de todos os seus inconvenientes? Por suposto. Halong coma Venecia é deses lugares no mundo que debemos visitar unha vez na nosa vida.

Halong XVI Seguir lendo

Coñecendo Galicia – Romaría viquinga de Catoira

Galicia é rica en festas populares. Nos meses de verán hai oferta a esgalla. Mesmo onte confluían a Festa do Viño Albariño en Cambados, as Carrilanas en Esteiro (Muros) e a Romaría Viquinga de Catoira, e non dubidedes que habería unhas cantas máis. As nosas preferencias foron pola recreación dos ataques nórdicos nas costas galegas. Había xa unha ducia de anos que non pasaba por Catoira e de seguro que a serie de televisión “Viquingos” tivo algo que ver.

Escollemos viaxar en tren. As festas son para vivilas e os controis de tráfico poden arruinalas. Mellor, seguro. A vía do tren que vai dende Santiago de Compostela cara a Pontevedra está desdobrada, a vella pola que pasan os trens rexionais con paradas en todas as estacións; e a nova, a do chamado AVE atlántico con parada unicamente nos grandes núcleos de poboación. Por Catoira pasan as dúas vías, pero tan só a vella ten parada. En menos de media hora e por unha tarifa de 6,40 €, ida e volta, poñémonos no noso destino.

FullSizeRender5 Seguir lendo

Coñecendo Portugal – Viana do Castelo e o arraial minhoto

O nome deste post podería ser: Viana do Castelo – A cidade esquecida. A tan só media hora por autovía dende a nova ponte internacional de Goián (Galicia)/Vila Nova da Cerveira (Portugal), é unha das principais cidades do norte do país veciño cunha poboación preto dos cincuenta mil habitantes. Non obstante, se preguntamos en Galicia, o mercado potencial de turistas máis próximo, moi pouca xente amosará algunha preferencia por Viana ou interese en ir coñecela.

Dáse a casualidade que a autovía que principia pouco despois de pasada Vilanova da Cerveira e chega ata Viana é gratuíta. Realmente é unha das antigas autovías sometidas a peaxe a través de pórticos cos complicados sistemas de pagamento instaurado en Portugal dende a crise, pero no tramo mencionado está liberada e non hai que soltar nin un euro.

IMG_2596[1]

Praça da República

Seguir lendo

Xapón a velocidade de Nozomi

Nozomi, o máis rápido dos trens que percorren as liñas Shinkansen en Xapón, o noso AVE. Nunca un título dos meus posts ten sido tan descritivo da situación. Esta foi unha viaxe de traballo sen tempo material para ampliar os meus coñecementos sobre este país que, menos mal, xa visitara noutras dúas ocasións. Viaxes extenuantes e intensivas onde non queda oco para as sorpresas ou os baleiros de programa. As miñas poucas horas sen compromisos estiveron dedicadas a recuperarme dun crecente jetlag que vai medrando a medida que cumpro anos.

Dotombori

Dotombori

Seguir lendo

Por que Ruanda?

Sen lugar a dúbidas, non é un primeiro destino en África Negra.

Hoxe en día Ruanda é un país encantador, de xente amable, e viaxe agradable e tranquila. A súa fermosa paisaxe de outeiros e montañas e as curtas distancias fan de Ruanda un destino perfecto para viaxeiros que busquen unha escapada breve e rompedora. Sen esquecer a súa artesanía máis que aceptable.

Pero dito isto, Ruanda ten falta dun patrimonio de certo nivel, perde en colorido etnográfico con outros países da zona, e os seus parque nacionais están moi por debaixo da vistosidade dos parques de Quenia e Tanzania.

ruanda 1

Seguir lendo

No Lago Kivu

Saio de Kigali e teño tres horas de bus por diante ata chegar a Gisenyi, no Lago Kivu.

IMG_1166[1]xente 4
A paisaxe constata que o alcume turístico de Ruanda como o País dos Mil Outeiros foi perfectamente escollido. Moreas de outeiros e tamén de altas montañas. Este país elévase dende case os 1000 m sobre o nivel do mar ata os 4.507 m do volcán Karisimbi no seu punto máis alto.

Hai algo de “civilizado” en Ruanda que aínda fai máis inexplicable entender a súa historia recente. Os autobuses venden unicamente as prazas dispoñibles e saen ás horas establecidas, prezos fixos e publicados, venda de billetes…As estradas do país están ben pavimentadas en xeral. A limpeza de Kigali é extensible ó resto do territorio. As vilas e aldeas, na súa pobreza, ofrecen un aspecto curioso e saneado. A maioría de casas e edificios están correctamente pintadas co patrocinio de casas comerciais que deixan as súas marcas e logotipos sobre as fachadas. Vese unha sensibilidade por manter plantas e xardíns coidados con agarimo. Non o entendo!

Seguir lendo