Templo de Wat Leam Suwanaram
Illa de Koh Nang Yuan
O que aquí vou contar correspóndese cos últimos catro días dunha viaxe de case dúas semanas que me levou polo Sueste Asiático, percorrendo as capitais de Indonesia, Malaisia e Tailandia así como a illa de Koh Samui ao sur deste último país.
O “Ollo” no Museo Niemeyer de Curitiba
Travessa Venezianos en Porto Alegre
Visitar o link Brasil Nordestino para coñecer a primeira parte desta viaxe.
Voo dende Fortaleza a Curitiba vía o aeroporto de São Paulo-Guarulhos coa aeroliña Latam. Esta compañía aérea, froito da fusión da chilena Lan e da brasileira Tam, é a primeira de América Latina polo numero de conexións. Malia a proliferación de novos voos dentro do Brasil aínda queda moito por facer e moverse dunha cidade a outra non é sempre nin tan rápido nin tan evidente como pode parecer. Fortaleza e Curitiba, a quinta e a oitava megalópoles máis poboadas do Brasil, non teñen ningún voo directo que permita percorrer rapidamente os 2.700 km que as separan e a mellor conexión que consigo demora case dez horas dende que saio do meu hotel en Fortaleza ata que chego ao de Curitiba. Comprobando horarios para outros días, o tempo de viaxe porta a porta non baixa dun mínimo de oito horas.
Olinda
Camiño da Praia de Canoa Quebrada
Como noutras ocasións, teño que comezar este post facendo unha aclaración sobre as diferentes viaxes que realizo ao longo do ano. Algunhas son de lecer e, polo tanto, son itinerarios moi pensados para poder ver todos aqueles lugares de cada país que son do meu interese. Outras son viaxes por razóns profesionais nas que aproveito o tempo libre para coñecer os lugares visitados. A esas viaxes tamén podo engadir días suplementarios e pola miña conta, ben para ter tempo dabondo na cidade visitada ou ben para poder achegarme a algún destino próximo.
Teño que comezar por unha confesión, recoñecer que, malia a miña paixón por todas as ex colonias portuguesas, Goa nunca estivo entre as miñas preferidas.
Goa, o estado máis pequeno en superficie da India, foi entre as décadas dos sesenta e os oitenta do século pasado un refuxio de hippies que procuraban destinos baratos e permisivos. Climatoloxía óptima, praias virxes, chara (resina de cannabis) e bos prezos formaban o cóctel que atraía visitantes de todo o mundo.
Praia de Calangute
Porto Vello de Dubrovnik dende o lazareto
Dubrovnik co forte Bokar e as murallas en primeiro plano e o Monte San Serxio ao fondo á esquerda
Aqueles que viñeron seguindo os últimos posts desta viaxe de verán por Serbia e Montenegro xa deberían saber que o motivo principal para achegarnos a Dubrovnik é que o seu aeroporto funciona como porta de entrada e saída da costa do país veciño, o que, combinado coa oferta de voos da compañía Vueling, permítenos facer un itinerario lineal con entrada por Belgrado e saída dende a costa croata sen ter que desfacer o camiño en ningún momento. Pero tamén hai outra razón de moito peso que é poder pisar en directo algunha das localizacións da prestixiosa serie de televisión “Xogo de Tronos”, xa que tanto Bruno coma eu somos seguidores entusiasmados desta narración pseudohistórica.
Mágoa, aquí xa non se fala portugués. Inda que o portugués é un dos idiomas oficias da antiga colonia, tan só fun capaz da atopar dúas persoas, e xa entradas en aniños, que o podían falar. Como se perden os bos costumes! Pero o portugués segue a estar presente en todos os letreiros e informacións facilitadas polo Goberno Autónomo. A moeda local segue a chamarse “pataca”. Que bonito, non si? É como sentirse un pouco na casiña dun. Ambiente chinés a ritmo de fado.
A estraña silueta do Hotel Grand Lisboa á esquerda.
No post anterior estabamos saíndo de Hong Kong. Mellor coller reserva de barco pola Internet xa que malia as numerosas frecuencias das dúas compañías que comunican o porto da illa de HK co porto exterior de Macau e o porto da illa de Taipa, tivemos que esperar bastante tempo para conseguir unha praza. Todos os barcos cheos ata a bandeira. Os viaxeiros que se atopen en Kowloon teñen frecuencias e destinos diferentes con respecto aos que parten dende a illa de Hong Kong.
O mundo está a globalizarse e a situación no sector aéreo é unha mostra evidente. Un exemplo: comprei un billete para a viaxe dende San José á Cidade de Belice voando coa compañía aérea colombiana Avianca e, aínda que a reserva xa adiantaba que o traxecto San José/Managua/San Salvador sería realizado baixo as siglas da antiga compañía costarriqueña, LACSA, e operado cun avión da guatemalteca Aviateca, finalmente voamos coa compañía salvadoreña Taca Regional. O traxecto entre San Salvador e Cidade de Belice seguiu a mesma tónica. Hoxe en día o mapa de América, dende Guatemala á Arxentina está a ser repartido entre dous grandes grupos aéreos que, nun proceso de absorción de compañías rexionais, van fortalecendo os seus dominios. A colombiana Avianca, no seu feudo dende Perú a Guatemala, e a chilena-brasileira LAN-TAM, dende Ecuador ata Tierra de Fuego. Pero esta situación non impide que as comunicacións entre as capitais centroamericanas sexan menos frecuentes do desexable e que os escasos voos teñan niveis de ocupación baixos.
Canle de auga provocado polo furacán en Caye Caulker
Caye Caulker