Pescador no Lago Inlé
Templo en Samkar
Para consultar a primeira parte desta viaxe ve-lo link Amando Myanmar I
Xa pasaron catro días dende que chegamos a Myanmar, dous deles en Pyin oo Lwin, a antiga capital estival durante o Protectorado Británico, e outros dous en Mandalay e arredores. Agora toca seguir camiño en dirección sueste para coñecer o que posiblemente sexa o destino máis especial de Myanmar, un lugar que non deixa a ninguén indiferente: o Lago Inlé.
Seguir lendo
A cidade de Prizren en Kosovo
Centro de Escópia (Skopje) en Macedonia
Para principiar quizais debería explicar o significado da palabra “Balcáns”, un termo que serve para designar varias realidades.
Por unha parte, é o nome dunha cordilleira que se estende ao longo de 560 quilómetros en paralelo ao río Danubio. De feito, este río separa a cordilleira dos Cárpatos, ao norte, da súa prolongación natural ao sur que son os Balcáns. En xeral, os seus cumios non superan os 1.000 metros de altura e o seu punto máximo é o monte Rila (Bulgaria) con 2.925 metros sobre o nivel do mar.
Representación de Ben-Hur no Teatro de Mérida
Esta viaxe estaba cantada despois da nosa escapada de hai dous anos ao Festival de Teatro de Almagro. Había que repetir e pronto. A fórmula de viaxar por España co gallo da asistencia a algún dos numerosos festivais de teatro que se celebran durante a tempada estival parécenos perfecta para coñecer mellor o noso país.
Todo comezou hai case un século cando o guatapeño José María Parra Jiménez decidiu aprender técnicas e tendencias artísticas para decora-las franxas inferiores das fachadas da súa poboación natal. José María, coñecido polos alcumes de Chepe e Hacedor de Zócalos, quería deste xeito protexe-los edificios das humidades que viñan do chan, e tamén da sucidade que provocaban as galiñas e outros animais, así como do deterioro causado polos rapaces do lugar cando xogaban nas estreitas rúas da vila.
Despois da terrorífica e esgotadora viaxe do día anterior, decidimos tomarnos amodo a nosa primeira xornada na costa. Estamos en Kotor e aquí imos pasar as próximas catro noites. Kotor é unha cidade pequena e agraciada, un destino turístico de sol e praia cun desenvolvemento axeitado para gozar de moitos dos beneficios do turismo pero sen ter que sufrir os niveis insoportables de conxestión como os da veciña poboación de Budva ou os totalmente insufribles de Dubrovnik. Pequena, accesible, peonil e acolledora, Kotor é, sen ningunha dúbida, un dos recunchos máis fermosos do Mediterráneo. Pero aínda máis impresionante que a propia vila é a súa baía, Boka Kotorska ou Baía de Kotor, definida en moitas guías como o fiorde máis meridional de Europa. A palabra impresionante non é neste caso un recurso literario senón que significa exactamente a sensación que experimenta un viaxeiro ante a beleza das montañas e do mar que arrodea Kotor. De feito, os valores naturais e culturais da bisbarra de Kotor téñenlle valido a declaración de Patrimonio da Humanidade por parte da Unesco.
Perast dende o mar
Cadaleito na igrexa de Sobrado
O titular deste post non pretende ser ofensivo, é simplemente que non se me ocorría outro máis preciso e, ao mesmo tempo, reflicte bastante ben a personalidade do noso destino. Vouvos propoñer unha escapada curta de dous días polos concellos de Vilasantar, Boimorto, Toques, Sobrado e Friol. Dúas provincias, A Coruña e Lugo, e varias comarcas diferentes sen un elemento identificador que lles dea unidade. Estamos en terras de interior sen accidentes xeográficos salientables que poidan ser unha referencia en Galicia, terras de chairas e pequenos outeiros que acadan altitudes máximas de preto de 800 m na Serra do Careón. É posible que o anonimato destas terras mude nos próximos anos por mor da declaración no pasado ano 2015 do Camiño de Santiago do Norte como Patrimonio da Humanidade por parte da Unesco. Sen dúbida este itinerario que pasa polos concellos de Friol, Sobrado e Boimorto, aos que engadir unha posible derivación cara ao Camiño de Santiago Francés por Toques, vai incrementar notablemente o número de peregrinos que atravesan estas terras.
Fortaleza de San Paio de Narla
Saio de Kigali e teño tres horas de bus por diante ata chegar a Gisenyi, no Lago Kivu.
![IMG_1166[1]](https://i0.wp.com/cidadanmundo.blog/wp-content/uploads/2015/04/img_11661.jpg?ssl=1)
A paisaxe constata que o alcume turístico de Ruanda como o País dos Mil Outeiros foi perfectamente escollido. Moreas de outeiros e tamén de altas montañas. Este país elévase dende case os 1000 m sobre o nivel do mar ata os 4.507 m do volcán Karisimbi no seu punto máis alto.
Hai algo de “civilizado” en Ruanda que aínda fai máis inexplicable entender a súa historia recente. Os autobuses venden unicamente as prazas dispoñibles e saen ás horas establecidas, prezos fixos e publicados, venda de billetes…As estradas do país están ben pavimentadas en xeral. A limpeza de Kigali é extensible ó resto do territorio. As vilas e aldeas, na súa pobreza, ofrecen un aspecto curioso e saneado. A maioría de casas e edificios están correctamente pintadas co patrocinio de casas comerciais que deixan as súas marcas e logotipos sobre as fachadas. Vese unha sensibilidade por manter plantas e xardíns coidados con agarimo. Non o entendo!
Chapín é o alcume dos guatemaltecos, nome con orixe nun tipo de zapato utilizado polos españois e semellante ó utilizado pola poboación indíxena do que hoxe é Guatemala. Pero volvamos á viaxe!
Estamos maiores, non me canso de dicilo! As miñas ansias de coñecer non teñen diminuído co tempo e a miña curiosidade vai a máis se cabe… pero o feito de sufrir percorridos en bus por enriba das seis horas de viaxe dáme preguiza. Por esa razón, reservamos o voo de mañá cedo entre Flores e a capital, Cidade de Guatemala.