Pescador no Lago Inlé
Templo en Samkar
Para consultar a primeira parte desta viaxe ve-lo link Amando Myanmar I
Xa pasaron catro días dende que chegamos a Myanmar, dous deles en Pyin oo Lwin, a antiga capital estival durante o Protectorado Británico, e outros dous en Mandalay e arredores. Agora toca seguir camiño en dirección sueste para coñecer o que posiblemente sexa o destino máis especial de Myanmar, un lugar que non deixa a ninguén indiferente: o Lago Inlé.
Seguir lendo
Vista de conxunto do Palacio Real de Mandalay
Ponte de teca en Amarapura
Este ano decidimos que as vacacións de verán sexan en pleno outono, do 14 ao 31 de outubro. Moitos menos tempo do acostumado con apenas trece días para o noso destino: Myanmar. Realmente pasaremos dezaoito días fóra da casa pero hai que descontar dúas xornadas para os voos de ida e volta e outros tres días e medio que imos dedicar a troulear na nosa ben querida Bangkok.
O lendario Teatro de Manaus
Crocodilo (iacaré) no Pantanal Norte do Mato Grosso
Unha nova viaxe ao Brasil e, tamén de novo, por razóns profesionais. Como xa fixen noutras ocasións, aviso de que ninguén tome o meu percorrido como un itinerario a imitar (ou si). A miña intención é que cada un xulgue se o que conto deses lugares os fai ou non interesantes para incluílos nunha vindeira viaxe polo país.
Café New York en Budapest
Edificio iluminado do Parlamento húngaro dende o cruceiro nocturno
Supoño que algúns lectores deste blog consideraranme unha persoa ditosa por dispor de abundantes vacacións ao longo do ano. A verdade é que, despois de moito tempo traballando para a Administración, comezo a gozar de días extras por mor da miña antigüidade. Esta debe ser, posiblemente, unha das poucas cousas boas que ten cumprir –moitos- anos!
Principiamos 2019 e eu aínda gardo na recámara uns cantos días de vacacións que, ademais, debo consumir de forma inmediata. Doce días, contando coas dúas fins de semana, que teño claro dende un primeiro momento a que dedicar. Hai xa tempo que levo desexando regresar a Budapest, a capital de Hungría. Estiven tan só unha vez e sen moito tempo para desfrutala. Daquela, foi unha viaxe rápida que non deu máis que para ver as iconas de referencia e para pasear polo centro.
Olinda
Camiño da Praia de Canoa Quebrada
Como noutras ocasións, teño que comezar este post facendo unha aclaración sobre as diferentes viaxes que realizo ao longo do ano. Algunhas son de lecer e, polo tanto, son itinerarios moi pensados para poder ver todos aqueles lugares de cada país que son do meu interese. Outras son viaxes por razóns profesionais nas que aproveito o tempo libre para coñecer os lugares visitados. A esas viaxes tamén podo engadir días suplementarios e pola miña conta, ben para ter tempo dabondo na cidade visitada ou ben para poder achegarme a algún destino próximo.
Dende a miña fiestra en Bombai
Despois do atraso acumulado pola cancelación do noso voo dende Goa, chegamos, por fin, a Bombai, a que é unha das urbes máis poboadas da India e do mundo. Afirmar cal é a cidade con maior número de habitantes dun país como a India non é difícil, senón máis ben imposible. Vai depender de se tomamos a cidade de seu ou a aglomeración urbana que a arrodea, tamén de cando sexa o seu último censo e do ben que se fixera no seu momento. A certeza é que tanto Bombai coma Delhi, Bangalore ou Calcuta son macro cidades de vida frenética e problemas de complexa solución. Á pregunta sobre a poboación de Bombai so hai unha resposta posible: unha cantidade entre doce e vinte e dous millóns de almas. Así de doado!
Hai dous anos e medio, durante unha travesía en barco dende Puerto Natales ata Puerto Montt, pasei a carón da illa de Chiloé, na Patagonia chilena, e escoitei “esa chamada” que transmiten algúns destinos especiais. Naquel momento, ollando as súas costas, sentín que había algún tipo de conexión entre aquela terra e a miña persoa. Esta primeira impresión viríase confirmar cando os meus compañeiros de navegación me recomendaron con moita insistencia que volvese con máis tempo e non deixase de visitar ese bonito recuncho de Chile.
Xa na casa e lendo sobre Chiloé descubrín que o seu primeiro nome, aínda que nunca oficial, foi Nueva Galicia. As razóns para escoller este nome parecen de peso xa que, por unha parte, os primeiros exploradores deste territorio consideraron que a paisaxe era moi parecida á galega e, por outra, o Gobernador de Chile nese momento, Rodrigo de Quiroga, era de orixe galaica.
Puente del Alma
Distrito Palafítico de Pedro Montt en Castro
Pasaron uns poucos anos e aterro de novo no aeroporto de Palermo. A terminal aérea peca de certo desfase en comparación con moitas outras infraestruturas do resto de Europa. De feito, a estación de tren que comunica o edificio con Palermo está pechada por reformas.
O aeroporto coñecido como Falcone Borsellino, en homenaxe a dous dos xuíces asasinados pola mafia nos anos noventa, está nun bonito recuncho da costa ao oeste de Palermo, pero os 30 km que o separan do centro da cidade fan que a tarifa de taxi sexa bastante cara. Para acelerar a miña ambientación ao sur de Italia o taxista tenta cobrar uns cantos euros de máis.
Desfile por sorpresa en Palermo
Catedral de Palermo