Representación de Ben-Hur no Teatro de Mérida
Esta viaxe estaba cantada despois da nosa escapada de hai dous anos ao Festival de Teatro de Almagro. Había que repetir e pronto. A fórmula de viaxar por España co gallo da asistencia a algún dos numerosos festivais de teatro que se celebran durante a tempada estival parécenos perfecta para coñecer mellor o noso país.
O nome de cidades e lugares poden mudar moito da súa lingua orixinal con respecto a como as denominamos en castelán ou galego. Isto é o que acontece na seguinte cidade en ser visitada neste itinerario que, por motivos profesionais, me leva de Austria a Alemaña pasando por Polonia. Os viaxeiros que veñan procurando a cidade de Ratisbona poden pasar de longo se descoñecen que as indicacións de sinais e letreiros farán referencia a Regensburg, xa que este é o topónimo xermano, e polo tanto o válido, do que nós coñecemos como Ratisbona.
Leito vello do río Motława no que destaca o edificio de “A Grúa”
Hai xa uns anos estiven en Gdańsk e nesta nova visita corroboro que a miña primeira impresión era válida: Gdańsk é a cidade con máis encanto de Polonia. Polo menos para min. Ten unha personalidade mellor definida que a sobrevalorada Cracovia e máis atractiva cá de Wroclaw ou Poznan.
Paseo lateral do edificio da Glorieta no complexo do Palacio de Schönbrunn
Chego a Viena un xoves á última hora da mañá e non saio cara a Varsovia ata o luns ao mediodía. Pero se teño que descontar todas as horas ocupadas polo meu labor profesional, o tempo libre que poido dedicar a visita-la cidade limítase a unha xornada e media.
Non é moito, mais ben diría que moi pouco para todo o que ten que ofrecer Viena. Unha xornada e media movéndome ás présas dá para coñecer a inmensa zona antiga da cidade e visitar algún dos seus monumentos principais, tamén para achegarme ao Palacio de Schönbrunn e pasear polos seus xardíns, coñecer os tres edificios ideados polo artista austríaco Hundertwasser e, finalmente, pasar un par de horas de lecer no afamado Parque de Atraccións Prater.
A Cité Medieval de Carcassonne dende a Ponte Vella
Río Garona ao seu paso por Toulouse. O porto antigo reconvertido en xardín público e a igrexa de Nosa Señora da Daurade
A Semana Santa deste ano cólleme un tanto despistado e cando quero decatarme do asunto…, os días festivos xa están enriba da data. Malia que hai programados varios voos extraordinarios dende o aeroporto de Santiago, estes están destinados a paquetes turísticos con aloxamento e outros servizos que encarecen bastante a oferta.
Canal Cenral e barcos moliceiros en Aveiro
É esta unha escapada de fin de semana perfecta para ser realizada dende calquera das cidades galegas e tamén para os que habitan a franxa oeste de Castela-León e a franxa norte de Estremadura. E, por suposto, dende as cidades da metade norte de Portugal.
Casas a raias na poboación de Costa Nova
El Sabinar ou bosque de sabinas
O teoricamente hotel máis pequeno do mundo en Las Puntas
A illa máis occidental e meridional das Canarias. A máis pequena en superficie (286 km²) e a menos poboada con pouco máis de 10.000 habitantes. A de máis recente formación como territorio. Tamén, a que ofrece menos posibilidades para chegar ata ela. Unha illa de récords.
As súas praias poden contarse cos dedos das mans. En xeral son calas de difícil acceso nas que o océano Atlántico bate con forza. O que predomina é o cantil difícil e inhóspito formado pola fronte das coladas de lava arrefriadas no seu contacto co mar. A climatoloxía é máis fría e húmida que noutras illas do arquipélago. Malia estar á mesma latitude que o deserto do Sáhara, a cor predominante é a verde. Se comparamos ElHierro con illas como Lanzarote e Fuerteventura constatamos que non teñen nada que ver, coma se estivesen a miles de quilómetros unhas da outra.
Estación de metro de Komsomolskaya
Pode parecer un simple signo de interrogación engadido ao final do titular deste post, pero ese interrogante é unha auténtica declaración de sentimentos de min cara a Rusia. Con isto comezo a pór en dúbida as miñas propias afirmacións feitas nos dous artigos anteriores sobre Moscova. Neles viña defendendo que a capital rusa era unha cidade pouco desexada para o viaxeiro por diversas causas: unha meteoroloxía en xeral moi adversa, a dificultade para entenderse co alfabeto cirílico, a pouca calidade dos seus servizos turísticos e, sobre todo, polo desinterese e frialdade que amosaban os seus habitantes con respecto aos que íamos visitalos.
Palacio de Tsarítsino
