Chego ao outro confín do Mar Mediterráneo cargado de imaxes e, tamén, dalgún que outro prexuízo. As imaxes foron depositándose dende a miña infancia a base das moreas de noticias que xeraron o asentamento do Estado de Israel e os seus conflitos cos seus veciños e coas terras palestinas ocupadas. Os prexuízos veñen dados pola miña tendencia a colocarme da parte dos que sofren e dos que son sometidos contra a súa vontade. Non estou aquí para facer análise política nin para buscar xustificacións históricas a un problema de difícil solución. Non me quero pronunciar en ningún sentido sen maior coñecemento pero…, o meu corazón está na parte palestina.
Rañaceos
Brasil Nordestino-Olinda, Recife e Fortaleza
Como noutras ocasións, teño que comezar este post facendo unha aclaración sobre as diferentes viaxes que realizo ao longo do ano. Algunhas son de lecer e, polo tanto, son itinerarios moi pensados para poder ver todos aqueles lugares de cada país que son do meu interese. Outras son viaxes por razóns profesionais nas que aproveito o tempo libre para coñecer os lugares visitados. A esas viaxes tamén podo engadir días suplementarios e pola miña conta, ben para ter tempo dabondo na cidade visitada ou ben para poder achegarme a algún destino próximo.
Singapur – O tigre feroz

O complexo cultural Esplanade – Teatros na Baía en primeiro plano e unha das zonas de rañaceos ao fondo
Hoxe comezamos “a viaxe” anual. Así, entre comiñas. Hai moitas escapadas ao longo do ano pero as vacacións que neste 2017 chegan en setembro, ou as que habitualmente chegan ao final do verán, son a escapada con maiúsculas. É cando temos tres ou catro semanas por diante, podemos viaxar con relaxo e hai tempo dabondo para coñecer un destino en profundidade.
Shanghai e Zhouzhuang, as dúas caras de China
Os dous destinos aos que fago referencia no titular deste post serven como perfecto exemplo das diferentes realidades da China, unha viaxe dende as pequenas poboacións rurais de recendo evidentemente chinés ata as cidades do futuro (para ben e para mal) ateigadas de rañaceos de última xeración e atmosfera internacional. E ás veces, coma neste caso, a moi pouca distancia unha da outra.
Cidade Ho Chi Minh (HCM) – Ou o que queda de Saigón
Saigón foi unha cidade mítica, polo menos para min. Non pola súa historia ou polos seus atractivos senón por estar continuamente nos medios de comunicación durante a miña infancia e adolescencia. Non me lembro exactamente das imaxes que saían na televisión durante a guerra de Vietnam pero a miña mente foi configurando unha cidade esaxeradamente caótica e asiática, moi asiática. Tamén puideron influír as películas americanas e a súa visión negativa dunha cidade que representaba a perda da guerra. Por suposto que a esta altura da viaxe xa sabía que a realidade de Cidade Ho Chi Minh non coincidía exactamente coas miñas imaxes, pero aínda así viaxaba coa esperanza de atopar algún testemuño do vello Saigón.
Macau – Las Vegas ao estilo chinés
Mágoa, aquí xa non se fala portugués. Inda que o portugués é un dos idiomas oficias da antiga colonia, tan só fun capaz da atopar dúas persoas, e xa entradas en aniños, que o podían falar. Como se perden os bos costumes! Pero o portugués segue a estar presente en todos os letreiros e informacións facilitadas polo Goberno Autónomo. A moeda local segue a chamarse “pataca”. Que bonito, non si? É como sentirse un pouco na casiña dun. Ambiente chinés a ritmo de fado.
No post anterior estabamos saíndo de Hong Kong. Mellor coller reserva de barco pola Internet xa que malia as numerosas frecuencias das dúas compañías que comunican o porto da illa de HK co porto exterior de Macau e o porto da illa de Taipa, tivemos que esperar bastante tempo para conseguir unha praza. Todos os barcos cheos ata a bandeira. Os viaxeiros que se atopen en Kowloon teñen frecuencias e destinos diferentes con respecto aos que parten dende a illa de Hong Kong.
Hong Kong, ou a ver quen a ten máis grande
Por se non é evidente, o titular pretende ser irónico. Pero esa é a impresión xeral que provoca o skyline desta agora Rexión Autónoma de China.
Tras vinte e catro horas de voos e aeroportos aterramos en Hong Kong. Voamos coa estupenda compañía Emirates, unha das compañías dos Emiratos Árabes que conxuntamente con outras compañías da zona como Gulf Air, Etihad, Qatar Airways e Turkish Airways dedícanse a trasladar por prezos económicos e bo servizo (debidamente subvencionadas polos seus ricos gobernos) a milleiros de pasaxeiros entre Europa e Asia. Realizamos unha breve escala en Dubai e puntuamos a relación calidade/prezo do servizo cun sobresaliente. Temos o plus engadido de voar por primeira vez co novo avión de Airbus, o modelo 380, entre Dubai e Hong Kong. O Airbus 380, que asemella un Jumbo con dous andares, está considerado coma o avión comercial máis grande do mundo.
Frankfurt – A festa da ribeira dos museos (Museumsuferfest)
Queridos lectores deste blog, tedes que perdoar o atraso deste último mes na publicación dos post correspondentes, pero decidín que as merecidas vacacións ían selo de verdade e que non me ía dedicar máis que a esquecer a miña vida cotiá. Enlacei a viaxe de Frankfurt coa escapada polo sueste asiático e andando itinerante resúltame moi complicado dedicarme a estas cousas. Agora levo un par de días na casa pero totalmente aparvado por causa do jet lag.
Pero falemos de Frankfurt. Teño que recoñecer que non son un defensor desta cidade. É máis, por diversas razóns tanto de traballo como particulares é un destino que teño visitado nunha morea de ocasións. Nunca sentín nada especial e éme totalmente indiferente. Non é que me sinta mal en Frankfurt, non, pero tendo en conta que é unha das capitais financeiras (por non dicir “a capital”) de Europa, coido que peca de excesiva insipidez.